رویای خسته
مشکلاتت رو با مداد بنويس ، پاک کن رو در اختيار خدا بگذار
نشود فاش کسی، آنچه میان من و توست تا اشارات نظر، نامه رسان من و توست گوش کن با لب خاموش سخن می گویم پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست روزگاری شد و کس، مرد ره عشق ندید حالیا چشم جهانی نگران من و توست گرچه در خلوت راز دل ما، کس نرسید همه جا زمزمه ی عشق نهان من و توست گو بهار دل و جان باش و خزان باش، ارنه ای بسا باغ و بهاران که خزان من و توست این همه قصه ی فردوس و تمنای بهشت گفت و گوئی و خیالی ز جهان من و توست نقش ما گو ننگارند به دیباچه ی عقل هرکجا نامه ی عشق است، نشان من و توست سایه زاتشکده ی ماست، فروغ مه و مهر وه از این آتش روشن که به جان من و توست بی روی دوست، دوش شب ما سحر نداشت سوز و گداز شمع و من و دل اثر نداشت مهــــــــــــر بلند، چهره ز خـــــــــــاور نمینمود ماه از حصار چرخ، سر باختـــــر نداشت آمد طبیب بر سر بیمــــــــــــــار خویش، لیک فرصت گذشته بود و مداوا ثمـر نداشت دانی که نوشداروی سهـــــــراب کی رسید آنگه که او ز کالبـــــــدی بیشتر نداشت دی، بلبلی گلـــــی ز قفس دید و جانفشاند بار دگر امید رهائـــــــــــی مگر نداشت بال و پری نزد چو بدام اندر اوفتـــــــــــــــاد این صید تیره روز مگر بال و پر نداشت پروانه جز بشوق در آتش نمیگداخـــــــــت میدید شعله در سر و پروای سر نداشت بشنو ز من، که ناخلف افتـــــــــاد آن پسر کز جهل و عجب، گوش به پند پدر نداشت خرمن نکرده توده کســـــــــی موسم درو در مزرعی که وقت عمل برزگــــر نداشت من اشک خویش را چو گهـــــر پرورانده‌ام دریای دیده تا که نگوئی گهــــــر نداشت 
| Power By:
LoxBlog.Com |
